3 września 2025 roku zmarł prof. dr hab. Andrzej Drożyner, znany astronom, pracownik UMK w latach 1983-1999. Miał 78 lat.
Prof. Andrzej Drożyner urodził się 13 września 1946 roku w Łomży. W 1965 roku ukończył tam Liceum Pedagogiczne. Po maturze rozpoczął pracę w szkole, z której zrezygnował na rzecz studiów astronomicznych na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu studiów w 1971 roku kontynuował swoją karierę naukową na UW i w 1975 roku uzyskał stopień doktora na podstawie pracy "Przetwarzanie danych obserwacyjnych sztucznych satelitów na parametry źródeł lokalnych anomalii grawitacyjnych (maskonów) ciała centralnego", której promotorem był prof. Maciej Bielicki. W 1984 roku habilitował się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na podstawie pracy "Computation of Orbits of the Earth's Artificial Satellites". W 2001 roku odebrał nominację profesorską w dziedzinie nauk technicznych.
W 1983 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, w Instytucie Astronomii, gdzie pracował do 1999 roku najpierw jako adiunkt (1983), następnie na stanowisku docenta (1986) i profesora nadzwyczajnego (1991). W swojej karierze naukowej zajmował się przede wszystkim mechaniką nieba, astrodynamiką i geodezją satelitarną. W 1999 roku rozpoczął pracę na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim, z którym związany był przez kolejne 17 lat. W latach 2011-2019 był zatrudniony także w Kujawsko-Pomorskiej Szkole Wyższej w Bydgoszczy.
Prof. Andrzej Drożyner był laureatem wielu nagród, m.in. Nagrody Młodych Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, Fundacji Marii Curie-Skłodowskiej oraz Sekretarza Naukowego PAN. Był także członkiem Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych PAN i należał do Polskiego Towarzystwa Astronomicznego. Aktywnie włączył się w przygotowania do lotu Mirosława Hermaszewskiego w kosmos – w 1978 roku władze zleciły mu obliczenie czasu lotu i powrotu na Ziemię.
Profesora wspomina prof. dr hab. Krzysztof Goździewski:
"Profesora Andrzeja Drożynera spotkałem na IV roku studiów astronomii w 1986 roku. Wykładał wówczas astrodynamikę oraz mechanikę nieba, którymi się wówczas zainteresowałem do tego stopnia, że napisałem pracę magisterską pod kierunkiem Profesora. Również dzięki Niemu uzyskałem zatrudnienie w Zakładzie Mechaniki Nieba IA UMK jeszcze jako student V roku i zaraziłem się pasją metod numerycznych i programowania. Krótko potem w 1989 roku miałem okazję pracować jako stażysta i odwiedzić Profesora w Deutsches Geodätisches Forschungsinstitut w Monachium, w którym obejmował wówczas wysokie stanowisko naukowe. Profesor był pionierem astrodynamiki i technik satelitarnych w Polsce, a również uznanym ekspertem w Europie. Staż w DGFI był moim pierwszym spotkaniem ze światem poza PRL. Ale to nie był wyjątek. Profesor miał w zwyczaju zapraszać do DGFI i wspierał wielu młodszych kolegów, szczególnie z Obserwatorium w Poznaniu i z mojej jednostki. Po przejściu Profesora do Uniwersytetu w Olsztynie nadal spotykaliśmy się na dorocznym Ogólnopolskim Seminarium Mechaniki Nieba. Pozostaje w mojej pamięci jako mentor oraz ciepły i otwarty człowiek, któremu wiele zawdzięczam, szczególnie w ciężkich czasach transformacji postkomunistycznej. Cześć Jego pamięci."
Pogrzeb odbędzie się 6 września. O godz. 12:00 zostanie odprawiona msza św. żałobna w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego i św. Siostry Faustyny w Toruniu (ul. św. Faustyny 7). Po mszy ceremonia pogrzebowa odbędzie się na cmentarzu przy ul. Wybickiego 78-80.