Kilka przykładów jak nasi absolwenci radzą sobie w świecie:
Katarzyna Dutkowska
„W trakcie studiów interesowałam się astrochemią i tym, jak wiele molekuł możemy zaobserwować w obszarach gwiazdotwórczych. Dlatego podczas studiów magisterskich (dwuletnie studia stopnia 2) rozwijałam to zainteresowanie pod okiem dr Agaty Karskiej z Instytutu Astronomii. W mojej pracy magisterskiej zajęłam się obserwacjami metanolu w protogwiazdach i tym, jak takie obserwacje mogą pomóc nam zrozumieć proces powstawania gwiazd. Tytuł magistra obroniłam w sierpniu 2019 roku i już miesiąc później zaczęłam studia doktoranckie w Instytucie Nielsa Bohra na Uniwersytecie Kopenhaskim pod opieką dr Larsa E. Kristensena. W tym czasie poświęciłam się badaniom mającym pomóc nam zrozumieć jak powstaje większość gwiazd we Wszechświecie. Łącząc astrochemię z astrofizyką pozagalaktyczną, stworzyłam model galaktyki w pudełku (ang. “galaxy-in-a-box”), symulujący emisję molekularną, która pochodziłaby od protogwiazd w całej galaktyce. Na początku 2023 uzyskałam tytuł doktora i obecnie pracuję nad astrochemią pozagalaktyczną jako postdoc w grupie Prof. Sereny Viti na Uniwersytecie w Lejdzie.”
Michał Żółtowski
„Studia magisterskie na UMK ukończyłem w 2019 r. Moja praca magisterska „Obliczenia przekrojów czynnych układu H20+H2 na potrzeby astrochemii” napisana pod opieką dr Agaty Karskiej oraz poboczne projekty naukowe obejmowały zagadnienia z astrochemii. Zajmowałem się teoretycznymi obliczeniami współczynników reakcji wzbudzenia rotacyjnego cząsteczki wody przy zderzeniach z cząsteczką wodoru. W tym samym roku zacząłem studia doktoranckie we Francji, pod kierownictwem prof. François Lique, jak również współpracę z prof. Jereomem Loreau z KU Leuven i prof. Piotrem Żuchowskim z Instytutu Fizyki. Obecnie, moja praca doktorska polega na badaniu wzbudzenia rotacyjnego molekuł, podczas zderzenia z cząsteczką wody lub tlenku węgla.”
Monika Stangret
„Studia astonomiczne na UMK ukończyłam w 2018 roku. Moja praca magisterska napisana pod opieką prof. Gracjana Maciejewskiego skupiała się na obserwacjach i analizie tranzytów egzoplanet wokół jasnych gwiazd przy użyciu 60-cm teleskopu należącego do Centrum Astronomii UMK. Następnie, rozpoczęłam studia doktoranckie w Instituto de Astrofisica de Canarias (IAC) na Teneriyfie w Hiszpanii pod opieka prof. Enrica Palle. Moja praca zakończona obroną doktoratu w 2023 r. skupiała sie na analizie składów chemicznych atmosfer egzoplanet, w szczególności gorących i ultra-gorących Jowiszy przy użyciu spektorskopów wysokiej rozdzielczości: HARPS-N na Telescopio Nazionale Galileo (TNG na La Palmie w Hiszpani), ESPRESSO na Very Large Telesope (VLT, Cerro Paranal w Chile) czy też CARMENES (w Caral Alto w Hiszpanii). Dodatko współpracuję z astronomami z Uniwerystetu Tokijskiego przy obserwacjach przy użyciu instumentu MUSCAT-2, dzięki któremu odkywamy nowe egzoplanety z listy obiektów z teleskopu TESS. Od niedawna jestem również członkiem konsorcjum misji kosmicznej Ariel, teleskopu kosmicznego, którego celem bedzie charakterystyka egzoplanet, którego planowane wyniesienie na orbitę nastapi w 2029 roku. Od 2022 roku pracuję na kontrakcie post-doktorskim z prof. Valerio Nascimbenim w Istituto Nazionale di Astrofisica (INAF) w Padwie we Włoszech, gdzie kontynuuję moją pracę skupiając się na atmosferach egzoplanet oraz geometrii układów planetarnych przy użyciu obserwacji z HARPS-N poprzez włoskie konsorcjum GAPS.” PS. Zdjęcie z rozdania dyplomów w oficjalnym stroju doktorów w Hiszpanii.
Marta Dziełak
„Studia magisterskie na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu ukończyłam w 2017 r. W trakcie studiów zajmowałam się emisją radiową od obszarów formowania się masywnych gwiazd oraz centrów galaktyk. Po obronie rozpoczęłam studia doktoranckie w Centrum Astronomicznym im. M. Kopernika PAN w Warszawie. Współpracując z prof. dr. hab. Andrzejem Zdziarskim oraz dr Barbarą De Marco. Na początku 2022 r. zdałam egzamin doktorski. Rozprawa dotyczyła geometrii układów podwójnych z czarnymi dziurami (X-ray binaries). Moja praca skupiała się na analizie widm oraz zmienności czasowej dysków akrecyjnych. Aktualnie pracuję w branży finansowej jako analityk ryzyka kredytowego.”
Katarzyna Rusinek-Abarca
„Studia astronomiczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu zakończyłam w 2016 roku. Zarówno w ramach pracy licencjackiej jak i magisterskiej zajmowałam się morfologią radiowo-głośnych galaktyk aktywnych (AGN) pod opieką dr. hab. Andrzeja Mareckiego, prof. UMK. Szczególnie ciekawymi przypadkami moich badań były gigantyczne radioźródła oraz radiogalaktyki wykazujące ponowną aktywność. W tym samym roku rozpoczęłam studia doktoranckie w Centrum Astronomicznym im. M. Kopernika PAN w Warszawie, gdzie pod kierunkiem prof. dr. hab. Marka Sikory badałam efektywność produkcji jetów w AGNach. Zadanie to objęło tysiące galaktyk, dla których zebrano, przeanalizowano i zsyntetyzowano różne dane radiowe, w wyniku czego powstało kilka dobrze zdefiniowanych próbek galaktyk. Badania te potwierdziły znany już, ale często kwestionowany w literaturze bimodalny rozkład głośności radiowej, a także poparły istnienie pewnych warunków granicznych umożliwiajacych powstawanie najsilniejszych jetów. Obecnie, od 2020 roku, pracuję jako Promotor Badań Naukowych w Centrum Badań nad Historią Intelektualną Renesansu Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, gdzie zdobyte przeze mnie zdolności analityczne przyczyniają się do budowania rzetelnego środowiska badawczego.”
Krzysztof Domogała
„Moja przygoda z astronomią skończyła się w 2016 roku wraz z obroną pracy magisterskiej “Analiza emisji małomasywnych gwiazd pod katem obecności dysków szczątkowych” pod opieką dr. hab. Krzysztofa Katarzyńskiego we współpracy z dr. Marcinem Gawrońskim. Była to niejako kontynuacja pracy licencjackiej, podczas której wykorzystywałem wielkoskalowe przeglądy nieba do poszukiwań brązowych karłów. Po studiach pomyślnie przeszedłem rekrutację na roczny staż do Katowickiej Centrali ING Banku Śląskiego SA w ramach programu ChallengING IT – Analizy predyktywne. Podczas stażu miałem okazję rozwinąć swój warsztat analityczny o nowe narzędzia oraz opanować algorytmy Machine oraz Deep Learningu. Po roku moja współpraca z Bankiem się przedłużyła i obecnie rozwijam różne rozwiązania oparte o ML i DL, które wspomagają rozmaite procesy bankowe. W wolnym czasie lubię się zrelaksować żeglując lub ścigając na gokartach.”
Grzegorz Rycyk
„Studia magisterskie ukończyłem w 2014 roku obroną pracy magisterskiej pt. “Wyznaczenie paralaksy rocznej układu kataklizmicznego AM Herculis przy użyciu sieci interferometrycznej EVN”. Jeszcze tego samego roku rozpocząłem pracę w Planetarium i Obserwatorium Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika w Grudziądzu, gdzie zajmuję się popularyzacją i dydaktyką astronomii oraz fizyki, a także uczestniczę w organizacji Ogólnopolskiego Młodzieżowego Seminarium Astronomicznego im. prof. Roberta Głębockiego.”
Aleksandra Sokołowska
„W 2013r. ukończyłam licencjat z radioastronomii pracą pt. The recurrent activity of the object 0932+075. Jeszcze w czasie licencjatu wyjechałam na 5-miesięczny staż w Instytucie Fizyki Teoretycznej na Uniwersytecie w Zurychu w Szwajcarii. Następnie rozpoczęłam program “Fast Track PhD” na tej uczelni i otrzymałam tytuł magistra Fizyki Teoretycznej ze specjalizacją „astrofizyka”. Kontynuuję doktorat w grupie prof. Lucio Mayer w Institute for Computational Science (Uniwersytet w Zurychu), gdzie zajmuję się problemami w dziedzinie modelowania formacji galaktyk. Interesuje mnie formacja i ewolucja gazowego halo wokół galaktyk podobnych do Drogi Mlecznej, ośrodek gazowy w Grupach Galaktyk, a także powiązanie między procesami wpływającymi na ewolucję momentu pędu materii a morfologiczną klasyfikacją galaktyk. Kosmologiczne symulacje „zoom-in” są przeprowadzane z wykorzystaniem zasobów Narodowego Szwajcarskiego Centrum Superobliczeń (CSCS). W wolnym czasie organizuję spotkania tematyczne dla kobiet w STEM w Zurychu (Science Technology Engineering Mathematics) oraz tworzę oddział organizacji Geek Girls Carrots w Szwajcarii, mającej na celu promowanie kobiet w ICT i edukowanie osób zainteresowanych programowaniem.”
Paulina Karczmarek
„Studia magisterskie ukończyłam w 2012 roku obroną pracy magisterskiej na temat gwiazd pulsujących w układach podwójnych. W tym samym roku rozpoczęłam studia doktoranckie na Uniwersytecie Warszawskim i dołączyłam do zespołu naukowego prof. Grzegorza Pietrzyńskiego, zajmującego się wyznaczaniem odległości do galaktyk Grupy Lokalnej w ramach międzynarodowego Projektu Araucaria. W ramach projektu Araucaria regularnie podróżuję do RPA oraz Chile na obserwacje astronomiczne, opracowuję i publikuję wyniki w anglojęzycznych czasopismach astronomicznych oraz prezentuję wyniki na polskich i międzynarodowych konferencjach naukowych. Nadal także rozwijam swoje zainteresowania dotyczące gwiazd pulsujących w układach podwójnych w ramach badań finansowanych ze zdobytego przeze mnie grantu naukowego PRELUDIUM.”
Joanna Drążkowska
„
Po uzyskaniu tytułu magistra w 2011r. wyjechałam do Heidelbergu, gdzie dostałam się na studia doktoranckie w ramach programu IMPRS. W grudniu 2014r. obroniłam doktorat na Uniwersytecie w Heidelbergu. Następnie przeprowadziłam się do Zurychu, gdzie zostałam zatrudniona w ramach szwajcarskiego narodowego centrum kompetencji NCCR PlanetS. Obecnie jestem postdokiem na Uniwersytecie Monachijskim. Moje badania dotyczą wczesnych etapów procesu formowania się planet, kiedy cząstki pyłu rosną i tworzą grawitacyjnie związane obiekty nazywane planetozymalami. W wolnych chwilach razem z mężem prowadzimy kanał na Youtube: emigrandaTV ”
Wieńczysław Bykowski
„Po uzyskaniu tytułu magistra w 2010r. i ukończeniu studiów podyplomowych z automatyki i robotyki na Politechnice w Poznaniu, wyjechałem z żoną do Heidelbergu w Niemczech, Zurychu w Szwajcarii, a obecnie mieszkamy w Monachium. Pracowałem jako programista robotów, w branży IT, uczyłem obsługi komputerów. Obecnie zaś rozwijam swój projekt turystyki naukowej „Go Science Tours”, współpracuję z Polskim Towarzystwem Astronomicznym przy redagowaniu Uranii-PA oraz rozwijam się w branży kosmicznej razem z firmą Sybilla Technologies. W wolnym czasie z żoną tworzymy kanał na YouTube emigrandaTV i cieszymy się poznawaniem naszej planety!”
Piotr Sybilski
„W 2008 roku zakończyłem studia astronomiczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu obroną pracy magisterskiej pod tytułem “Poszukiwanie pozasłonecznych planet poprzez chronometraż zaćmień: symulacje numeryczne”. Praca ta została napisana pod kierunkiem prof. dr hab. Macieja Konackiego, z którym kontynuowałem następnie współpracę w ramach studiów doktoranckich w Centrum Astronomicznym im. M. Kopernika PAN. W CAMK PAN uczestniczyłem w projektowaniu, budowie oraz wykorzystaniu sieci czterech robotycznych teleskopów na półkuli południowej w ramach Projektu Solaris. W projekcie byłem odpowiedzialny za oprogramowanie, budowę obserwatoriów, ich uruchomienie, redukcję, oraz analizę danych. W międzyczasie razem z Rafałem Pawłaszkiem (także absolwentem studiów astronomicznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu) zdecydowaliśmy, że najlepszą formułą dla dalszego rozwoju naszej pracy naukowej i informatycznej będzie założenie firmy, która będzie przekuwać rozwiązania eksperckie z zakresu astrofizyki, automatyki, a także psychofizjologii na rozwiązania komercyjne, zapewniając im szerszy rynek oraz stabilne źródło finansowania na dłuższy okres. Inicjatywa ta była wspierana przez program stypendiów dla doktorantów „Krok w przyszłość” województwa kujawsko-pomorskiego. Sybilla Technologies powstała w 2011 roku i od tamtej pory systematycznie się rozwija. W 2016 roku otrzymaliśmy jako firma tytuł Lidera Innowacji Pomorza i Kujaw 2016 za jeden z naszych kluczowych produktów Abot, system informatyczny dla naukowców, studentów, entuzjastów astronomii oraz profesjonalistów zainteresowanych efektywnym i autonomicznym wykorzystaniem sensorów optycznych do pozyskiwania obserwacji. Po wejściu Polski w struktury Europejskiej Agencji Kosmicznej w ramach firmy zajmuję się teraz także, poza robotyzacją, algorytmami redukcji i analizy danych, jak również tematyką sztucznych satelitów Ziemi, śmieci kosmicznych oraz obiektów bliskich Ziemi, takich jak planetoidy. W ramach pracy naukowej kontynuuję badania nad zagadnieniami związanymi z astronomią gwiazdową, poszukiwaniem planet, precyzyjną fotometrią oraz astrometrią.”
Mariusz Słonina
„Studia astronomiczne ukończyłem w 2008 roku pracą magisterską pt. “Dynamika pozasłonecznych układów planetarnych: układ Gamma Cephei”, w której zajmowałem się badaniem dynamiki układu podwójnego gwiazd z jedną planetą jowiszową orbitującą wokół większego składnika układu. Obecnie wchodzę w skład toruńskiego startupu Sybilla Technologies, w którym zajmuję się robotyzacją obserwatoriów astronomicznych oraz interakcją użytkownika z sieciami obserwatoriów, m.in. w ramach segmentu SST (Space Surveillance and Tracking, Space Situation Awareness). Praca ta łączy nabyte w trakcie studiów doświadczenie naukowe oraz umiejętność posługiwania się najnowocześniejszymi technologiami IT. Po przystąpieniu Polski do Europejskiej Agencji Kosmicznej zajmuję się tematyką śmieci kosmicznych oraz aktywnie uczestniczę w działaniach z zakresu programu załogowych lotów w kosmos. W 2016 roku zostałem analogowym astronautą w ramach pierwszej polskiej analogowej symulacji w Polsce (Lunar Expedition 0), gdzie pełniłem funkcję vice-dowódcy. Jestem również wieloletnim członkiem Klubu Maratońskiego UMK, Stowarzyszenia Inicjatyw Kulturalnych “Tartak”, oraz twórcą artystycznego cyklu ‘Transmisja Poetycka’ w ramach Grupy Literackiej Piekary24. Jestem także uczniem-pilotem Aeroklubu Warszawskiego, w ramach szkolenia do licencji pilota szybowcowego (SPL).”
Monika Adamów
„Studia astronomiczne na UMK zaczęłam w 2003 roku. Wydawało mi się, że astrofizyka obserwacyjna nie jest dla mnie, swoją karierę wiązałam z astronomią teoretyczną, licencjat ukończyłam w 2006r. Swoje zdanie zmieniłam pod koniec studiów magisterskich, gdy dołączyłam do toruńsko – pensylwańskiego zespołu poszukującego planet. Okazało się, że moje miejsce jest gdzieś pośrodku astronomii obserwacyjnej… i obliczeniowej. Tytuł magistra uzyskałam w 2008r.
Po studiach magisterskich postanowiłam zostać w zespole i kontynuować naukę na studiach doktoranckich. Moim zadaniem była redukcja danych z jednego z największych teleskopów na świecie i późniejsza analiza widm gwiazdowych. Dużą część oprogramowania do tego celu stworzyliśmy sami, część wymagała adaptacji istniejących rozwiązań do naszych potrzeb. W trakcie mojej pracy nad doktoratem, przeanalizowałam prawie 20 tysięcy widm gwiazdowych, większość czasu spędzając na programowaniu. Doktorat obroniłam w 2014r.
Od razu po obronie rozpoczęłam staż podoktorski na University of Texas. W tym czasie wyjeżdzałam na obserwacje, ale również do mnie należało pisanie kodów do redukcji danych obserwacyjnych dla kilku międzynarodowych projektów obserwacyjnych. Obecnie pracuję w National Centre for Supercomputing Applications w grupie astronomów. Zajmuję się redukcją danych pochodzących z dużego, fotometrycznego przeglądu nieba, a moim głównym narzędziem pracy są superkomputery.”
Maja Kaźmierczak-Barthel
„Tytuł magistra zdobyłam w czerwcu 2007 (Centrum Astronomii UMK), a tytuł doktora w 2012 (również w Centrum Astronomii UMK). Moja praca magisterska i doktorska dotyczyły szeroko pojętej materii międzygwiazdowej. Między innymi, badałam pod różnymi względami molekułę C2, która stała się moją ulubioną cząsteczką. Analizowałam wiele cząsteczek kilkuatomowych oraz rozmyte linie międzygwiazdowe. Moje badania opierały się głównie o wysokiej rozdzielczości widma z zakresu widzialnego i bliskiej podczerwieni. W międzyczasie zaangażowałam się w projekty dotyczące obserwacji na dłuższych falach. Spędziłam 3 lata (2011-2014) na stażu podoktorskim w SRON Netherlands Institute for Space Research w Holandii, gdzie kontynuowałam obserwacje w podczerwieni, a przede wszystkim pracowałam z danymi z Kosmicznego Teleskopu Herschela. Materia międzygwiazdowa została moim głównym tematem badań, jednak zaczęłam się zajmować bardzo gęstymi obszarami, a absorpcje w większości „wymieniłam” na emisję. W trakcie studiów doktorskich badałam wiele obiektów skupiając największą uwagę na jednej cząsteczce, natomiast w trakcie stażu miałam wiele molekuł, ale jeden ulubiony obiekt (AFGL 2591), w którym się rodzi bardzo masywna gwiazda. Cieszy mnie to, że w międzyczasie odwiedziłam prawie sto państw i mogę realizować swoją pasję: Traveling Rockhopper. Obecnie pracuję naukowo w Deutsches SOFIA Institut na Uniwersytecie w Stuttgarcie. Latające obserwatorium Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy to wspólny projekt NASA i German Aerospace Centre.”
Anna Raiter-Smiljanic
„Po doktoracie zajmowałam się przede wszystkim badaniami ukierunkowanymi na przemysł w dwóch firmach głównie z dziedziny optyki, a od niedawna zajmuję się badaniami naukowymi bardziej ze strony organizacyjnej. Fragment mego CV prezentuje się następująco:
2007 – tytuł magistra z astronomii (WFAiIS, UMK, Toruń)
2010 – tytuł doktora (Fakultät für Physik, Ludwig-Maximilians-Universität München w ramach International Max Planck Research School of Astrophysics/European Southern Observatory, Garching bei München)
II-VIII.2011 – associate, European Extremely Large Telescope Science Office/European Southern Observatory
2012 – specjalista, Research Department, Technolas Perfect Vision, Monachium
2013-2016 – starszy specjalista ds. badań i rozwoju, spółka AM2M, Toruń
od 2016 – koordynator programów, Fundacja na rzecz Nauki Polskiej, Warszawa”
Bogna Pazderska
„Studia astronomiczne ukończyłam w 2007 roku, zaś doktoranckie w 2013 roku. Już w końcowych latach studiów magisterskich rozpoczęłam pracę w obserwatorium astronomicznym w Piwnicach jako operator radioteleskopu oraz wykonawca-programista w grancie prof. dr. hab. Andrzeja Kusa. Moim zadaniem było napisanie programu do automatycznej redukcji danych i zarządzanie bazami danych źródeł radioastronomicznych. W 2011 roku podjęłam pierwszą pracę komercyjną, jako tester automatyczny oprogramowania, w firmie Mobica Limited Sp. z o.o. W międzyczasie pracowałam też jako astronom-edukator prowadząc zajęcia na Uniwersytecie Dziecięcym UMK, przeprowadzając warsztaty astronomiczne, wykładając na astronomicznych studiach podyplomowych, prowadząc kółka zainteresowań dla uczniów gimnazjów i liceów. Byłam też członkiem jury w konkursach np. OMSA (Ogólnopolskie Młodzieżowe Seminarium Astronomiczne) oraz wykładowcą na warsztatach dla nauczycieli w Kirgistanie, w ramach stowarzyszenia ”Pod Wspólnym Niebem“.
W 2014 roku zaczęłam pracować równolegle jako astronom w szkolnym obserwatorium astronomicznym w Gdańsku, jako nauczyciel dwujezyczny w gimnazjum i liceum w Sopocie oraz jako science teacher w International School of Gdańsk, gdzie uczyłam w języku angielskim przedmiotów przyrodniczych i sprawowałam opiekę nad projektami programistycznymi. W 2017 roku zostałam ambasadorem kosmicznym ESERO (Biuro Edukacyjne Europejskiej Agencji Kosmicznej), w ramach czego prowadziłam działania upowszechniające wiedzę o inżynierii i technologiach kosmicznych. W 2018 roku po urodzeniu syna i przerwie związanej z urlopem macierzyńskim zaczęłam pracować jako specjalista ds. edukacji astronomicznej w centrum nauki i kultury Hevelianum w Gdańsku.”
Anna Zajczyk
„Studia astronomiczne na UMK ukończyłam w 2007 roku. W swojej pracy magisterskiej badałam gwiazdę symbiotyczną RS Ophiuchi, która zaliczana jest również do gwiazd typu nowych powrotnych. W 2006 roku gwiazda ta wybuchła jako nowa, dzięki czemu w swoich badaniach studiowałam nie tylko jej dane archiwalne sprzed wybuchu, ale również te z fazy tuż po wybuchu. Fakt, że ta gwiazda wybucha jako nowa co około 20 lat(!) sprawiło, że temat był jeszcze bardziej ekscytujący. To się nazywa wyczucie czasu!
Pracę naukową kontynuowałam dalej na studiach doktoranckich w Centrum Astronomicznym im. M. Kopernika Polskiej Akademii Nauk. Gwiazdy symbiotyczne zamieniłam na gwiezdne zgliszcza, czyli na pulsary, mgławice pulsarowe i pozostałości po wybuchach supernowych. W ramach programu co-tutelle, którego byłam stypendystką, współpracowałam z naukowcami z Universite Montpellier 2, analizowałam dane m.in. z VLT, CFHT, teleskopu kosmicznego Spitzer. Podczas studiów doktoranckich zaangażowana byłam również w projekt H.E.S.S. oraz CTA. Stopień naukowy doktora uzyskałam jesienią 2012 roku. Już kilka dni po obronie siedziałam w samolocie do St. Louis (Missouri, USA), gdzie miałam rozpocząć staż podoktorski na Washington University in St. Louis. Tu dołączyłam do projektu VERITAS oraz zaangażowałam się w prace R&D nad detektorami półprzewodnikowymi do detekcji promieniowania rentgenowskiego dla astronomii.
Obecnie pracuję na University of Iowa (Iowa City, Iowa, USA), gdzie jestem członkiem zespołu projektu HaloSat – małego satelity rentgenowskiego typu CubeSat do detekcji emisji tlenu w liniach OVII i OVIII.
Poza pracą znajduję czas na rozwijanie swoich pasji, do których należą między innymi podróże małe i duże, sporty wszelakie – począwszy od wspinania po piłkę nożną – oraz motocyklowanie.”
Krzysztof Hełminiak
„Studia magisterskie na UMK ukończyłem w 2006 roku obroną pracy o precyzyjnej astrometrii wizualnych układów podwójnych. W tym samym roku rozpocząłem studia doktoranckie w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie rozpocząłem badania nad małomasywnymi układami zaćmieniowymi pod okiem prof. Macieja Konackiego. Moja rozprawa doktorska odbyła się we wrześniu 2010, a w październiku rozpocząłem trzyletni staż podoktorski w Pontificia Universidad Catolica, w Santiago w Chile. Po kolejnych trzech latach rozpocząłem pracę na podobnym stanowisku w obserwatorium Subaru, mieszczącym się na Hawajach. W trakcie swoich staży zajmowałem się głównie własnymi badaniami nad układami zaćmieniowymi i planetami okołopodwójnymi, oraz uczestniczyłem w dużych, międzynarodowych programach badawczych, np. Vista Variables in Via Lactea (VVV), czy Strategic Exploration of Exoplanets and Disks with Subaru (SEEDS), oraz w mniejszym stopniu w kilku innych (HAT-South, Kepler). Jestem również członkiem polskiej grupy badawczej Solaris, skupiającej się na poszukiwaniu planet okołopodwójnych. W swojej pracy najbardziej lubię aspekt podróżniczy – nie licząc Chile i Hawajów, obowiązki służbowe (obserwacje, konferencje, zaproszenia do współpracy itp) zabrały mnie m.in. do Australii, Argentyny, RPA, Brazylii, czy Japonii.”
Tomasz Kamiński
„Studia na UMK ukończyłem w 2006 roku pracą magisterską u profesora R. Tylendy. Współpracę z profesorem Tylendą szczęśliwie kontynuowałem w Centrum Astronomicznym im. M. Kopernika (CAMK) w Toruniu zajmując się głównie problematyką czerwonych nowych. Po uzyskaniu stopnia doktora, odbyłem staż w Intytucie Radioastronomii Maxa Plancka (MPIfR) w Bonn (Niemcy). W trakcie czteroletniego pobytu w MPIfR, zajmowałem się głównie spektroskopią molekularną i otoczkami gwiazd zaawansowanych ewolucyjnie. W 2010 roku przeniosłem się do Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO) w Santiago (Chile), gdzie do moich obowiązków należą obserwacje na interferometrze ALMA oraz na teleskopie APEX, na którym jestem regularnym obserwatorem od 2009 roku. We wrześniu 2016 przenoszę się do Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (CfA), gdzie będę miał okazję pracować na interferometrze Submillimeter Array (SMA). W mojej pracy naukowej zajmuję się badaniami chłodnego gazu i pyłu wokół gwiazd które są młode lub zaawansowane ewolucyjnie lub też są świeżym produktem gwiezdnej kolizji. Specjalizuję się w obserwacjach spektroskopowych w zakresie radiowym, mikrofalowym i optycznym.”
Sylwia Krawczyk
„Studia magisterskie z astronomii skończyłam 5 września 2003 roku obroną pracy: “Przegląd emisji OH w paśmie 18 cm obszarów formowania się masywnych gwiazd związanych z maserami metanolu”. Już od początku września oczekiwano mojego pojawienia się na zajęciach, tym razem już jako nauczyciel. Rozpoczęłam pracę w Gimnazjum w Chełmży i równocześnie w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym im. J. Korczaka w Toruniu. W Ośrodku pracuję do chwili obecnej. Jako, że skończyłam studia podyplomowe z zakresu matematyki i chemii uczę teraz trzech przedmiotów. W ramach dodatkowych zajęć prowadziłam kółko astronomiczne, odwiedzam z uczniami mój Wydział – Instytut Fizyki i Centrum Astronomiczne w Piwnicach. Moi uczniowie uwielbiają tematy o gwiazdach i kosmosie, mogę więc zaspokoić ich ciekawość i zarazić ich miłością do astronomii. Zawsze pragnęłam być nauczycielem!”
Krzysztof Czart
„Tytuł magistra i doktora zdobyłem odpowiednio w latach 2001 i 2015 analizując własności gwiazd Wolfa-Rayeta. Prowadziłem obserwacje zarówno teleskopami pracującymi w Polsce, jak i w kilku innych krajach. Obecnie pracuję w Europejskim Obserwatorium Południowym (ESO) jako polski koordynator Sieci Popularyzacji Nauki ESO. Jestem także redaktorem czasopisma „Urania – Postępy Astronomii” oraz współtworzę cykl programów telewizyjnych “Astronarium“, który jest emitowany w Telewizji Polskiej.”
Sebastian Soberski
„Tytuł magistra uzyskałem w 2001 roku broniąc pracę pod tytułem “Przegląd nieba na częstości 1.4 GHz”. Prowadziłem obserwacje toruńskim radioteleskopem RT-4 oraz 100-metrowym w Effelesbergu. Obecnie kieruję Planetarium i Obserwatorium Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika w Grudziądzu. Zajmuję się między innymi popularyzacją astronomii. Jestem współautorem programu telewizyjnego “Obserwatorium“. Jestem członkiem Redakcji czasopisma “URANIA – Postępy Astronomii””. Aktywnie działam w PTA oraz PTMA. Od czasu studiów do chwili obecnej pracuję społecznie na rzecz Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci organizując między innymi Warsztaty Astronomiczne w CA UMK. Moim hobby są podróże astronomiczne – obserwowałem zaćmienia Słońca między innymi w Zambii, Chinach, Mongolii, Indonezji.”
Karolina Wojtkowska
„Studia astronomiczne ukończyłam w Toruniu w 1999 roku obroną pracy magisterskiej z zakresu spektroskopii linii rozmytych materii międzygwiazdowej. Zaraz po studiach zaczęłam pracę w bibliotece Centrum Astronomii UMK, która, przerwana na dwa lata wyjazdem do USA, trwała do roku 2008. W tym okresie zajmowałam się również dystrybucją dwumiesięcznika „Urania – Postępy Astronomii”, tłumaczeniami z języka angielskiego materiałów astronomicznych, geograficznych, technicznych itp. Następnie zostałam zatrudniona w firmie Optopol Technology (obecnie firma figuruje pod nazwą CANON Ophthalmic Technologies Sp. z o.o.), produkującej urządzenia i rozwijającej techniki okulistyczno-optometryczne. Moja praca jest związana z administracją biurową firmy i obsługą postępowań patentowych. W dalszym ciągu współpracuję z redakcjami wydawnictw językowych, technicznych i krajoznawczych na polu tłumaczeń i redakcji. Hobbystycznie remontuję i projektuję wnętrza, odnawiam stare przedmioty, meble.”
Paweł Reng
„Astronomię na UMK ukończyłem w 1999 r. Pracę magisterską pisałem pod bacznym okiem prof. Andrzeja Maciejewskiego. Badaliśmy nowe matematyczne metody rozwiązywania zagadnień dwóch ciał z uwzględnieniem równań ogólnej teorii względności. Przez kilka kolejnych lat pracowałem na Politechnice Częstochowskiej w Instytucie Fizyki. Zajmowałem się tam badaniem linii absorpcyjnych widma elektronowego rezonansu paramagnetycznego kryształów. Przeszedłem ze zjawisk charakterystycznych dla makroskali do mikroskali na poziomie spinów. Po kilku latach pracy na Politechnice nieubłaganie nadszedł czas, gdy należało pomyśleć o wzmocnieniu warunków ekonomicznych poszerzającej się rodziny Rengów. Od połowy pierwszej dekady XXI wieku buduję i współtworzę spółkę brokerską. Początkowo moja odpowiedzialność leżała po stronie tworzenia aplikacji bazodanowych i innych programików wspomagających ten projekt analitycznie. Finałem tej pracy był debiut na giełdzie papierów wartościowych NewConnect. Obecnie pracuję w nowej Spółce, w której, oprócz prowadzenia normalnego biznesu, jako wartość dodaną oferowanych usług, wdrażamy analityczne metody wyboru oparte na wielu kryteriach. Zaimplementowaliśmy z powodzeniem kilka metod na potrzeby rynku brokerskiego. Ostatnio szczególnie interesuje nas problem optymalizacji zbioru parametrów, które mają rzeczywisty wpływ na podejmowanie decyzji ekonomicznych.
Moje pasje… Niezmiennie jest to wspinaczka górska. Od kilku lat wraz z żoną własnymi siłami remontujemy stary dom (to ona narysowała projekt przebudowy naszej „sterty kamieni”). Wspólnie projektujemy meble, a później samodzielnie je wykonujemy. Robimy małe i duże rzeczy z drewna i stali. Z pasją przyglądamy się rozwojowi naszych dzieci, jak obserwują świat i jak zmienia się ich spojrzenie na to, w czym zanurzone jest ich życie.
Ostatnio w moją przestrzeń życia weszły, jak sztorm na Bałtyku, morskie przeprawy. Zwłaszcza jachtami na daleką północ. Na północ naszej Błękitnej Gałki pływającej sobie gdzieś tam, we Wszechświecie.”